یوم الله 22 بهمن

مقدّمه

مراكز حساس دولتی یكی، یكی به تصرف انقلابیون در‌ آمد. رادیو تهران كه از ساعت 11 ظهر 22 بهمن در محاصره نیروهای مردمی قرار داشت،‌در ساعت 2 بعدازظهر كاملا در اختیار آنان قرار گرفت.
اولین كلامی كه از رادیو پخش شد و به گوش مردم رسید نوید فتح این مركز را می‌داد:
"توجه بفرمائید، توجه بفرمایید. اینجا تهران صدای راستین ملت ایران، صدای انقلاب است"
در ساعت 5:45 پیام امام خمینی (ره) از رادیو پخش شد و امام در این پیام مردم را از اعمال غیرقانونی برحذر داشت...

نوزدهم بهمن ماه 1357

این روز با یك راهپیمایی بزرگ آغاز شد، این راهپیمایی از جمله تظاهرات و اجتماعاتی بود كه به دعوت امام خمینی (ره) در پشتیبانی از نخست‌وزیری بازرگان برگزار می‌شود.
راهپیمایی از 9 منطقه تهران شروع و به سمت میدان آزادی ادامه یافت. گروه بسیاری از همافران نیروی هوایی با یونیفورمهای نظامی در این راهپیمایی حضور داشتند شعارهای راهپیمایان در دعوت از ارتش به همبستگی با ملت و حمایت از دولت موقت بود.
پس از آن كه تمام راهپیمایان نقاط مختلف تهران در میدان آزادی تجمع كردند، قطعنامه‌ای توسط برگزاركنندگان مراسم خوانده شد كه در آن از فرار شاه و بازگشت رهبر انقلاب استقبال شده بود. همچنین ضمن حمایت از نخست‌وزیری بازرگان، نیروهای مسلح به اطاعت از دولت او دعوت شدند. در این قطعنامه به دولت بختیار جهت مقاومتش در برابر موج خروشان انقلاب اخطار داده شد و اعلام گردید كه فقط قراردادهایی اعتبار دارند كه به تصویب دولت موقت رسیده باشند.
پرسنل نیروی هوایی پس از این تظاهرات عازم محل اقامت امام خمینی (ره) شده و در مقابل ایشان ادای احترام كردند. این خبر ب همراه تصویری باشكوه در روزنامه كیهان منتشر شد. این اقدام برای سران ارتش چندان غیرمنتظره بود كه در اعلامیه‌ای در صدد تكذیب حضور نظامیان در این راهپیمایی برآمدند. آنان كه هنوز بر توهم وفاداری و سوگند به شاه باقی بودند عكس ادای احترام همافران در برابر امام را جعلی خواندند. در مقابل این اقدام ارتش، دفتر امام خبر و عكس كیهان را صحیح و واقعی دانست.

از سوی دیگر اخبار روزنامه‌ها در روز 19 بهمن حاكی از آن بود كه قره‌باغی ارتش را از دخالت در سیاست..

متن کامل در ادامه ی مطلب

 

ادامه مطلب

مقدمه

بررسي تحليلي تاريخ دو قرن اخير ايران ، بخصوص سالهاي پس از 1300 از جهات بسياري حائز اهميت است . چگونگي نفوذ ،‌ حضور و سلطه استعمار و جابه‌جايي دو امپراتوري استعماري و چگونگي برخورد جريانهاي فكري مختلف با مسائل سياسي و فرهنگي و همچنين نقش مردم از زمانهاي مختلف و تاثير حضور آنان در تحولات سياسي ـ اجتماعي ، براي سياستگزاران و مديران كشور بشدت مورد نياز مي‌باشد.علل و عوامل شكل‌گيري و چگونگي روند انقلاب اسلامي از دهه 40 تا كنون همچنان مورد بحث و بررسي و اختلاف نظر مي‌باشد. هر يك از گروهها و جريانهاي سياسي و اعتقادي به گونه‌اي موضوع را تجزيه وتحليل و نتيجه گيري كرده‌اند.
اگر چه بسياري سعي كرده‌اند اين انقلاب را در رديف ساير انقلابها و تحولات معمول دنيا بدانند اما در عمل نظرات آنان با واقعيتها فاصله زيادي دارد. زيرا نيروي اين انقلاب مردمي و اسلامي بدون هيچ‌گونه مرزبندي طبقاتي و گروهي بوده و ايدئولوژي ان اسلام ناب محمدي صلي الله عليه و آله مي‌باشد كه سازش با نظامهاي رايج دنيا ندارد و رهبري آن ...

متن کامل در ادامه ی مطلب

 

ادامه مطلب

جامعه روحانیت مبارز از مهم‌ترین تشکل‌های روحانیان فعال در امور سیاسی ایران است.

پس از شکست قیام 15 خرداد 1342، روحانیان فعال در این عرصه، علت شکست را نداشتن تشکیلات منسجم دانستند و به ضرورت وجود تشکل پی بردند.

در سال 1356، در پی توصیه‌های مؤکد امام‌خمینی(ره)‌، مبنی بر هماهنگی نیروهای مسلمان در مبارزه با حکومت شاه و با تشویق و حمایت آیت‌اللّه مرتضی مطهری، نخستین هسته جامعه روحانیت مبارز ایجاد شد.

اساسنامه مفصّل جامعه روحانیت مبارز در سال 1357همزمان با پیروزی انقلاب، تدوین شد که در آن برخی اهداف جامعه روحانیت بدین شرح معرفی گردید:

    -پاسداری مکتبی از انقلاب اسلامی و دستاوردهای آن،
    -نظارت بر امور کشور به منظور استقرار حق و عدالت،
    -برقراری روابط منظم با مراکز خبری و تبلیغی داخل و خارج،
    -ایجاد مراکز تحقیقاتی دینی و فرهنگی،
   - برخورد متعهدانه و فعال با رویدادهای مهم داخلی و خارجی،
  -  تقویت کلیه سازمان‌ها و نهادهای خدمتگزار جمهوری اسلامی.

در آذر 1358 به توصیه امام‌خمینی حوزه عملکرد اساسنامه جامعه محدود شد و جامعه موظف شد ضمن تجدید نظر در تشکیلات خود، اعضای شورای مرکزی را انتخاب نماید، لذا اساسنامه جدیدی تنظیم شد که بسیاری از بندهای اساسنامه پیشین در آن حذف گردید و نام جامعه روحانیت مبارز به جامعه روحانیت مبارز تهران تغییر یافت که حاکی از محدود شدن قلمرو فعالیت آن بود.

 

متن کامل در ادامه ی مطلب

 

ادامه مطلب

مرتضی مطهری در 13 بهمن 1298 هجری شمسی در فریمان واقع در 75 کیلومتری شهر مقدس مشهد در یک خانواده اصیل روحانی چشم به جهان می‌‌‌گشاید.

وی پس از طی دوران طفولیت به مکتبخانه رفته و به فراگیری دروس ابتدایی می‌پردازد. در سن 12‌سالگی به حوزه علمیه مشهد [استان خراسان رضوی] عزیمت نموده و به تحصیل مقدمات علوم اسلامی اشتغال می‌ورزد.

در سال 1316 علیرغم مبارزه شدید رضاخان با روحانیت و علیرغم مخالفت دوستان و نزدیکان، برای تکمیل تحصیلات خود عازم حوزه علمیه قم می‌شود در حالی که به تازگی موسس گرانقدر آن آیت‌الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی دیده از جهان فروبسته و ریاست حوزه را سه تن از مدرسان بزرگ آن آیات عظام سید‌محمد‌ حجت، سید‌صدرالدین صدر و سید‌محمد‌تقی خوانساری به عهد گرفته‌اند.

در دوره اقامت 15 ساله خود در قم از محضر مرحوم آیت‌الله العظمی بروجردی (در فقه و اصول) و حضرت امام‌خمینی (به مدت 12 سال در فلسفه ملاصدرا و عرفان و اخلاق و اصول) و مرحوم علامه سید‌محمد‌حسین طباطبائی (در فلسفه‌: الهیات شفای بوعلی و دروس دیگر) بهره می‌گیرد. وی قبل از هجرت آیت الله العظمی بروجردی به قم نیز گاهی به بروجرد می‌رفته و از محضر ایشان استفاده می‌کرده است و مدتی نیز از محضر مرحوم آیت‌الله حاج میرزا‌علی‌آقا شیرازی در اخلاق و عرفان بهره‌های معنوی فراوان برده است.

از اساتید دیگر استاد مطهری می‌توان از مرحوم آیت‌الله سید‌محمد حجت (در اصول) و مرحوم آیت‌الله سید‌محمد محقق‌داماد (در فقه) نام برد. وی در مدت اقامت خود در قم علاوه بر تحصیل علم، در امور اجتماعی و سیاسی نیز مشارکت داشته و از جمله با فدائیان‌اسلام در ارتباط بوده است. در سال 1331 در حالی که از مدرسین معروف و از امیدهای آینده حوزه به شمار می‌رود به تهران مهاجرت می‌کند و در تهران به تدریس در مدرسه مروی و تألیف و سخنرانیهای و...

متن کامل در ادامه ی مطلب

 

 

ادامه مطلب

برگزاری راهپیمایی بزرگ در عید سعید فطر سال ١٣۵۷، سرآغاز حرکت خونین ١٧ شهریور همان سال به شمار می‌رود.

در این روز که مصادف با 13 شهریور بود، مردم در شهرهای خمین، تهران، قم، کرج، ایلام و چند شهر دیگر، پس از برگزاری نماز عید، به حرکت درآمدند و شعارهای دینی و کوبنده بر ضد رژیم سردادند.

 در صبح جمعه، ١٧ شهریور سال ١٣۵۷، مردم تهران پس از ادای فریضه صبح، برای چهارمین روز متوالی از خانه‌ها بیرون آمده و سیل‌آسا به سمت خیابان‌ها آمدند. مرکز تجمع آنان میدان ژاله (میدان شهدای کنونی) بود. همین که مردم به خیابان‌ها رسیدند، ناگهان با دیدن تانک‌ها و زره‌پوش‌های نظامی و مأموران مسلسل به دست حکومت، غافلگیر شدند، ولی بدون اعتنا به سربازان، به حرکت خود ادامه دادند.

از خیابان‌های اطراف، سیل انبوه جمعیت با سردادن شعارهای انقلابی، به سمت میدان ژاله در حرکت بود. مأموران مسلح پس از چند بار اخطار، از زمین و ...

 

متن کامل در ادامه ی مطلب

 

ادامه مطلب

مقدّمه

یکی از عواملی که بردرخشش این انقلاب عظیم می افزاید,بهره گیری از تعالیم اسلامی و ارزش های فرهنگ ایرانی است;زیرا باطن هر ایرانی همواره ریشه در دو سرچشمه ی زایادارد;یعنی((دین)) و ((فرهنگ)) و همین دو است که او راپاینده و استوار میدارد.

ادبیّات انقلاب,انقلاب ادبّیات

ادبیات به یاری ابزارها و عوامل گوناگون پدید می آید . نخستین ابزار پیدایش ادبیات, زبان است.زبان عامل انسجام و وحدت همه ی اقوام یک سرزمین است.زبان هر جامعه در هر دوره ای, نماینده ی فکر و فرهنگ همان روزگار است. بهترین راه برای آشنایی با اندیشه های هرجامعه,روی آوردن به ادبیات همان جامعه و مقصود از ادبیات همه ی آثار نظم  و نثری است که آیینه ی فرهنگ و اندیشه ی یک جامعه است;به عبارت دیگر ((ادبیات,بیان حال یک ..

متن کامل در ادامه ی مطلب

 

ادامه مطلب

10 فروردین 1340 ش.========وفات آیة الله العظمی حاج سید حسین بروجردی.

16 مهر 1340 ش.========تصویب قانون انجمن های ایالتی و ولایتی.

8 آذر 1341 ش.========لغو قانون انجمن های ایالتی و ولایتی .

19 دی 1341 ش.========اعلام انقلاب سفید.

2 بهمن 1341 ش.========تظاهرات مردم در تهران.

1 فروردین 1342 ش.========اعلام عزای عمومی در عید نوروز.

2 فروردین 1342 ش.========تهاجم رژیم پهلوی به مجلس سوگواری در مدرسه فیضیه.

13 خرداد 1342 ش.========دستگیری حضرت امام خمینی.

5 خرداد 1342 ش.========قیام ملت ایران در اعتراض به دستگیری امام خمینی.

11 مرداد 1342 ش.========آزادی از زندان و بازداشت خانگی امام خمینی.

17 فروردین 1343 ش.========آزادی امام خمینی از بازداشت خانگی.

3 مرداد 1343 ش.========تصویب قانون کاپیتولاسیون.

4 آبان 1343 ش.========پایداری امام خمینی در برابر کاپیتولاسیون.

13 آبان 1343 ش.========تبعید حضرت امام خمینی به ترکیه.

1 بهمن 1343 ش.========اعدام انقلابی حسنعلی منصور.

21 فروردین 1344 ش.========حمله به محمدرضا پهلوی در کاخ مرمر توسط سرباز شهید، رضا شمس آبادی.

26 خرداد 1344 ش.========شهادت چهار تن از جانبازان هیئت های موءتلفه اسلامی، بخارایی، امانی، هرندی و نیک نژاد، به دست رژیم پهلوی.

13 مهر 1344 ش.========تغییر محل تبعید امام خمینی به نجف اشرف.

17 دی 1346 ش.========شهادت جهان پهلوان غلامرضا تختی به دست ساواک.

20 خرداد 1349 ش.========شهادت آیت الله محمدرضا سعیدی در زندان.

8 اردیبهشت 1350 ش.========قتل عام کارگران کارخانه جهان چیت کرج که برای احقاق حق خود قیام کرده بودند.

7 دی 1353 ش.========شهادت آیة الله حسین غفاری در زندان رژیم.

15 خرداد 1356 ش.========امیرعباس هویدا نخست وزیر رژیم پهلوی، پس از سیزده سال، به دلیل فساد و عدم کارآیی دولتش، استعفا کرد و جمشید آموزگار به عنوان نخست وزیر، منصوب شد.

1 آبان 1356 ش.========شهادت فرزند امام، حاج سیدمصطفی خمینی.

 

متن کامل در ادامه ی مطلب

ادامه مطلب

پانزدهم خرداد، نقطه عطفی است در تاریخ معاصر ایران است

یادگاری است از پیوند معنوی توده‌های عظیم مردم کشور ما؛ واکنشی است از احساس عمیق مذهبی ملت ایران؛ نمایشی است از به پاخاستن مردمی که می خواستند ظلم و ستم را از بن بر کنند؛ تجسمی است از تاریخ اسلام و درجه‌ای است برای سنجش فداکاری و از خود گذشتگی انسان‌هایی که به دنبال آرمان الهی حرکت می‌کنند.

پانزدهم خرداد، روز قیام خونین مردم جان برکفی است که به نام اسلام و برای اسلام به میدان آمدند تا سلطه طاغوتیان را از کشورشان برچینند.

در سحرگاه 15 خرداد سال 1342، دژخیمان رژیم ستمشاهی به خانه امام خمینی (ره) یورش بردند.

آنها امام را که 3 روز پیش از آن، به مناسبت عاشورای حسینی در مدرسه فیضیه، در سخنان کوبنده‌ای، از جنایات شاه و اربابان آمریکایی و اسرائیلی او پرده برداشته بود، دستگیر و دور از چشم مردم، به زندانی در تهران منتقل کردند.

 

ادامه مطلب

مردم ایران در فروردین ۱۳۵۸ با حضور در انتخاباتی بی نظیر، جمهوری اسلامی را به عنوان نظام حکومتی خود برگزیدند.

۱۲ فروردین ۱۳۵۸ در یک همه‌پرسی که در خصوص نوع حکومت، پس از پیروزی انقلاب برگزار شد ۹۸ و دو دهم درصد مردم ایران به حکومت جمهوری اسلامی رإی "آری" دادند و در این روز حکومتی شکل گرفت که شعار اصلی آن استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی بود و نور اسلام را پس از گذشت قرن ها نه تنها در ایران بلکه در سراسر جهان متجلی ساخت.

امام خمینی (ره ) در این روز پس از تثبیت نظام جمهوری اسلامی در پیامی فرمودند: خداوند تعالی وعده فرموده است که مستضعفین زمین را به امید و توفیق درمقابل مستکبرین غلبه دهد و آنها را امام و پیشوا قراردهد، وعده خداوندتعالی نزدیک است من امیدوارم که ما شاهد این وعده باشیم و مستضعفین بر مستکبرین غلبه کنند، چنانکه تاکنون غلبه کردند من از عموم ملت ایران تشکر می کنم که در این همه پرسی شرکت کردند و رای قاطع خودشان که باید گفت، صد در صد پیروزی بوده است را به جمهوری اسلامی دادند.

بنیانگذارجمهوری اسلامی دربخش دیگری از پیام خود فرمودند: صبحگاه ۱۲فروردین که روز نخست حکومت الله است از بزرگترین اعیاد ملی و مذهبی ماست و ملت ماباید این روزبزرگ را عید بگیرند و زنده نگهدارند روزی که کنگره های قصر ۲۵۰۰ ساله حکومت طاغوتی فرو ریخت و سلطه شیطانی برای همیشه رخت بربست و حکومت مستضعفین جانشین آن گردید.

 

ادامه مطلب

انقلاب اسلامی ایران در 22 بهمن سال 1357 به پیروزی رسید و مردم انقلابی، اداره حکومت کشور را به دست گرفتند.

سال 1357 در حالی آغاز شد که صدای مهیب انفجار خشم مردم  که از 19 دی سال 1356 در قم آغاز شده بود از تبریز، یزد، جهرم، کازرون، تهران، اصفهان، شیراز، مشهد، رفسنجان، همدان، نجف‌آباد و سایر شهرهای ایران به گوش شاه و آمریکا می‌رسید.

امام خمینی(ره) با آنکه از ایران دور بودند حوادث انقلاب را روز به روز هدایت می‌کردند. پیام‌ها و اعلامیه‌ها و مصاحبه‌های امام پی در پی از نجف می‌رسید و بلافاصله به صورت‌های مختلف اعلامیه و نوار تکثیر می‌شد و در اختیار مردم قرارمی گرفت.

امام، مردم را به سرنگونی رژیم شاه دعوت می‌کردند و از توطئه‌هایی که ممکن بود انقلاب را به انحراف بکشاند، آگاه می‌ساختند.

رمضان سال 1357

روز عید فطر مردم در بسیاری از شهرهای ایران پس از نماز باشکوه عید علیه رژیم تظاهرات کردند. در این میان با شکوه‌تر از همه، تظاهرات عظیم میلیونی مردم تهران بود که از صبح تا ساعت 4 بعداز ظهر ادامه داشت و از نظر کثرت جمعیت و وحدت کلمه مردم و مخالفت صریح با شاه تا آن زمان بی نظیر بود و رژیم را به شدت وحشت‌زده کرد.

روز پنجشنبه 16 شهریور شاهد حضور یکپارچه زنان مسلمان بودیم که با پوشش اسلامی و شعارهای پر شور و کوبنده خود شکوه و معنای خاصی به تظاهرات داده بودند.

حضور زنان در راهپیمایی نشانه آن بود که رژیم شاه در همه کوشش‌هایی که برای جدا ساختن آنان از دین و روحانیت کرده بود شکست خورده و از جمله شعارهای مردم در این تظاهرات: «استقلال آزادای جمهوری اسلامی» و «الله اکبر خمینی رهبر» بود.

مردم هنگام عبور از کنار کامیون‌های ارتشی به سوی آنها گل پرتاب می‌کردند و فریاد می زدند: «برادر ارتشی چرا برادر کشی» این شعار، رژیم را که می‌خواست از ارتش برای سرکوبی ملت استفاده کند سخت عصبانی می‌کرد.

17شهریور سال 1357

در راهپیمایی روز پنجشنبه 16 شهریور مردم اعلام  کردند که فردا صبح دوباره از میدان شهدا حرکت خواهند کرد.

در نخستین ساعات صبح روز جمعه 17 شهریور رادیو اعلامیه دولت را که خبر از برقراری حکومت نظامی  در تهران و 11 شهر دیگر ایران می‌داد، با لحنی تهدیدآمیز به تکرار قرائت کرد و از مردم خواست که در خیابان‌ها و معابر اجتماع نکنند و به خانه‌های خود بازگردند، اما مردم تهران در آن روز در برابر گلوله‌های دژخیمان ایستادند و فریاد الله اکبر، خمینی رهبر و مرگ بر شاه سردادند.

مزدوران شاه، زنان و مردان مسلمان و دلیر را به گلوله بستند. هیچ کس به درستی نمی‌داند که در آن روز چند هزار نفر از مردم تهران به شهادت رسیدند، آنقدر مسلم بود که از صبح تا عصر محلات جنوبی تهران پر از کامیون‌های نیروهای مسلح شاه و آکنده از صدای رگبار تیر و آمبو لانس‌ها و بیمارستان‌ها نیز مملو از شهیدان و مجروحان بود.

تعداد زیادی از زنان و دختران جوان نیز در میان شهیدان وجود داشتند و چادرهای سیاهشان به خون پیکرشان آغشته بود.

17 شهریور و روز تجلی ایمان و اراده ملت و روز حماسه و فداکاری و روز افتخار اسلام و مسلمین شد و به صورت نقطه عطفی در تاریخ انقلاب درآمد.

راهپیمایی تاسوعا و عاشورا

نهضت امام خمینی از آغاز متکی و مبتنی بر نهضت  امام حسین (ع) بود. واقعه 15 خرداد سال 1342 هجری شمسی در ماه محرم و 2 روز پس از عاشورا واقع شده بود.

 

ادامه مطلب

 

 

عکس های بیشتر در ادامه ی مطلب

 

 

ادامه مطلب